Zespół
"Grateful Dead"powstał w 1965 roku w Palo Alto w Kalifornii; uważany za najbardziej
reprezentatywny zespół sceny „hippisowskiej” albo „prekursora jam-rocka” - firma Jim Dunlop przygotowała serię kostek gitarowych, upamiętniającą ten band - każda puszka zawiera 6 sztuk kostek wykonanych z Tortex'u.
Jak podaje wikipedia: "jej trzon stanowili dwaj gitarzyści, Jerry Garcia i Bob Weir. Początkowo muzyka Grateful Dead, wychodząc od dwunastoaktowego bluesa, osadzona była przede wszystkim w rocku psychodelicznym (Live-Dead) z dążnością do eksperymentów formalnych (Anthem of the Sun), o unikalnym stylu przypominającym halucynacje, tworzonym pod wpływem LSD. Stała się ważnym punktem rozwoju acid rocka; w tym czasie występowała jako gwiazda tzw. "Acid Tests" organizowanych przez Kena Keseya.
Zdaniem Lenny'ego Kaye'a, eksperymenty tworzone przez Grateful Dead
"odkrywały obszary, o których istnieniu większość zespołów nie miało
pojęcia". Od początku lat 70 zaobserwować można nieoczekiwany zwrot grupy w stronę country (Workingman's Dead) i folku (American Beauty).
Muzyka Grateful Dead stała się wówczas łagodna i melancholijna,
pozbawiona dysonansów początkowych płyt. Członkowie zespołu coraz
bardziej odżegnywali się tym samym od inspiracji narkotycznych, aby
czerpać z doświadczeń mistycznych i medytacji. Uważa się, że grupa
wypracowała najdoskonalszy system nagłośnienia sceny, oparty na
tradycyjnych metodach tybetańskich. W ostatnim etapie działalności muzycy coraz częściej skłaniali się w stronę jazz fusion (Blues for Allah) oraz soft rocka (Go to Heaven). Rok 1991 przyniósł z kolei album eksperymentalny
złożony z kompilacji występów na żywo. Ważnym elementem twórczości
Grateful Dead były poetyckie teksty, w większości pisane przez pisarza Roberta Huntera, którego muzycy uważali za członka zespołu.
Grateful Dead zajął 54 miejsce w rankingu zespołów rockowych wszech czasów przygotowanym przez
Rolling Stone. Ponadto dwa albumy grupy,
Anthem of the Sun oraz
American Beauty, trafiły na listę 500 albumów wszech czasów,
zaś Jerry Garcia został wymieniony pośród najlepszych gitarzystów w
muzyce rockowej. Wokół grupy wytworzyła się grupa fanów, nazywanych
Deadheads; encyklopedie rockowe notują, że Grateful Dead ma najbardziej
oddanych i wiernych wielbicieli spośród wszystkich zespołów rockowych na
świecie.
Skull
and Roses (lub Bertha) czyli Czaszka i róże - projekt wykonali Alton
Kelley i Stanley Mouse, którzy dodali napis i kolor do czarno-białego
rysunku Edmund’a J. Sullivan’a. Rysunek Sullivan’a była ilustracją z
1913 roku!.Grateful Dead użyli go na plakacie 16 września 1966 na show w
Avalon Ballroom. Później służył jako okładka płyty „Grateful Dead
(1971)
Niedźwiadki
narysował Bob Thomas jako część tylnej okładki do albumu “history of
gateful dead , volume one (bear’s choice) z 1973 roku. Niedźwiedź to wg
autora symbol Owsley "Bear" Stanley’a , który nagrał i wyprodukował
album. On sam napisał, "niedźwiedzie na okładce albumu nie są naprawdę"
tańczącymi "Nie wiem, dlaczego ludzie tak myślą,.. Ich pozycja
wskazuje, że one maszerują!"
Jednym
z najbardziej znanych motywów graficznych związanych z zespołem
Grateful Dead jest czerwono-biało-niebieska czaszka z błyskawicą; można
znaleźć ją na okładce albumu Steal Your Face, a obraz ten jest czasem
nazywany po prostu „Skull”. Został zaprojektowany przez Owsley’a
Stanley’a i artystę Bob’a Thomas’a i był pierwotnie używany jako logo do
oznaczenia case’ów i sprzętu zespołu.
okładka drugiej płyty z dwupłytowego wydawnictwa live Europe '72 autorami jej znów są Stanley Mouse i Alton Kelley.
